حناچی: به تخریب بافت تاریخی شیراز دامن نزنیم
تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۷۰۲۳۲
پیروز حناچی با تاکید بر اینکه تفویض اختیار در موضوع بافت شیراز به مسؤولان محلی، مشکل قانونی دارد، گفت: نباید با کج‌سلیقگی یا لج‌بازی به تخریب بیشتر دامن بزنیم. اگر بناهای تاریخی محل اتراق معتادان شده‌اند، ایراد از در و دیوار است یا شیوه مدیریت ما؟
پیروز حناچی که در فاصله سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ معاون شهرسازی و معماری وزارت مسکن و شهرسازی و از ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶ معاون شهرسازی و معماری وزیر راه و شهرسازی بود که در این دوران در اصلاح و هدایت تخصصی با هدف جلوگیری از تخریب بافت تاریخی در طرح توسعه حرم شاهچراغ، معروف به طرح ۵۷ هکتاری نقش داشت، اکنون در گفت‌وگو با ایسنا درباره به جریان افتادن این مصوبه از مهر ماه ۱۴۰۰، به بخش‌هایی از نامه اخیر جمعی از اساتید معماری و مرمت برای جلوگیری از تکرار آنچه در شهر مشهد رخ داد، اشاره کرد و افزود: در سال ۱۳۸۹ طرحی موسوم به طرح ۵۷ هکتاری در سفرهای استانی دولت مصوب می‌شود و با آن‌که در طرح یادشده، تنها بخش‌هایی از محدوده برای تخریب و توسعه دیده شده، اما ساختارهای مدیریت محلی بنا به منافع فردی یا تحت‌تاثیر فشارهای افراد و نهادهای ذی‌نفوذ به عنوان نمونه اداره کل راه و شهرسازی فارس با همکاری شهرداری شیراز و تولیت حرم شاهچراغ (ع) و انفعال اداره کل میراث استان فارس، با تخریب کامل و کف‌تراشی محدوده، نزدیک به ۴ هکتار از این بافت تاریخی (شامل ۱۰ بنای ثبت ملی و ده‌ها بنای تاریخی واجد ارزش) را با خاک یکسان می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تخریب‌ها تا سال ۹۷ ادامه پیدا می‌کند؛ تا جایی که رییس وقت میراث فرهنگی، گزارش تخریب دو بنای ثبت ملی را به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی می‌برد و مسببان این تخریب‌ها ملزم به بازسازی عین به عین این دو بنای ثبتی می‌شوند که این امر تا به امروز محقق نشده استاو ادامه داد: با تغییر دولت در سال ۱۳۹۲، وزارت راه و شهرسازی در اولین اقدامات خود طرح ۵۷ هکتاری را به علت حجم تخلفات وعدم پایبندی به طرح مصوب، لغو می‌کند و طرح تفصیلی جایگزین محدوده۵۷ هکتاری را با رویکرد حفاظت بافت تاریخی و مسکونی آن در سال ۱۳۹۴ مصوب و ابلاغ می‌کند. این طرح متاسفانه توسط مسؤولان استانی تمکین نمی‌شود و تخریب‌ها تا سال ۹۷ ادامه پیدا می‌کند؛ تا جایی که رییس وقت میراث فرهنگی، گزارش تخریب دو بنای ثبت ملی (موسوم به سلیمی و منتصری) را به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی می‌برد و مسببان این تخریب‌ها ملزم به بازسازی عین به عین این دو بنای ثبتی می‌شوند که این امر تا به امروز محقق نشده است. پس از وقفه سه ساله تخریب‌ها طرح۵۷ هکتاری توسعه حرم شاهچراغ (ع) و اتصال آن به حرم سیدعلاالدین حسین (ع) در مهر ۱۴۰۰ به عنوان پروژه ناتمام و برزمین مانده مجددا ً آغاز و تصمیم‌گیری و تهیه و تصویب طرح به استانداری فارس تفویض اختیار می‌شود.
معاون اسبق وزارت راه و شهرسازی یادآور شد: تفویض اختیار درباره بافت‌هایی مثل شیراز به استانها و مقامات محلی اساسا غیرقانونی است و قانونا، وظایف شواری عالی شهرسازی قابل تفویض نیست. اگر وزیر راه و شهرسازی هم چنین چیزی را امضا کرده است، چنین اختیاری را قانون‌گذار به وزیر نداده که از طرف اعضای شورای عالی شهرسازی تصمیم‌گیری کند؛ چرا که قانونا شورای عالی شهرسازی درباره قوانین و ضوابط شهرسازی، بالاترین مرجع تصویب است و وظایفش قابل تفویض نیست و اتفاقا مواردی که تفویض اختیار شده از آن مفسده درمی‌آید.
این کارشناس مرمت و معماری سپس به بیان خاطره‌ای پرداخت و گفت: در اولین دوره معاونتم در وزارت مسکن و در دوره وزارت آقای عبدالعلی زاده، میزبان وزیر مسکن تونس بودیم. با ایشان پروژه‌های اکباتان را بازدید می‌کردیم که متوجه یک نقشه روی دیوار از منطقه نواب شد. آن نقشه، محله قدیم نواب (در تهران) را قبل از باز شدن مسیر و خط پروژه نواب جدید نشان می‌داد. وزیر مسکن تونس خیلی با تعجب به آن نقشه نگاه می‌کرد، سوال کرد این پروژه اجرا شده است؟ خواست که آنجا را ببیند. ساعت حدود ۸ یا ۹ شب بود. پروژه نواب آن موقع هنوز افتتاح نشده بود. به محله نواب رفتیم و روی یکی از پل‌های نواب ایستادیم. با تعجب به پروژه درحال اجرا نگاه کرد، بعد گفت اصلا امکان ندارد در کشورشان چنین کاری را انجام دهند. دلیل آن را پرسیدم، گفت هم قانون اجازه نمی‌دهد و هم ذی‌نفعانی که در آن منطقه هستند. حالا به فرض اینکه این پروژه اجرا شود، اولین ذی‌نفعان آن همان ساکنان خیابان آهنگ بودند. آن‌هایی که اینجا زندگی می‌کنند. اگر حالا از من بپرسید در طرح جدید نواب، چند خانواده قدیمی در این محل سکونت دارد، قطعا پاسخ خواهم داد حتی یک خانواده قدیمی هم در نواب جدید زندگی نمی‌کند. این نکته‌ای است که ما به آن بی‌توجهیم و به تبعات آن فکر نمی‌کنیم، حالا به هر دلیلی باشد؛ چه به اسم توسعه حرم باشد، چه به اسم پروژه‌های مال‌سازی و موارد دیگری غیر از پروژه‌های درجه یک زیرساختی و عمومی، مثل عبور خیابان‌های لازم که در شریان‌های شهری در طرح‌های جامع به تصویب رسیده و در طرح تفصیلی اجرایی شده است یا حتی اجرای طرح عمرانی که برای عموم شهر لازم است، می‌باید از ظرفیت قانون تملک استفاده کرد.
حناچی ادامه داد: در سال‌های قبل و بعد از انقلاب همواره مداخلاتی را در درون بافت‌ها داشته‌ایم، از زمان عبدالعظیم ولیان (استاندار خراسان در دوره محمدرضا پهلوی) در مشهد یا حتی در دوره ۲۰ سال حکومت رضاخان، فراوان از این کارها انجام شده است. درحالی‌که سال‌هاست این کار در دنیا فراموش شده، یعنی این کار کنار گذاشته شده است؛ هم به جهت تبعات اجتماعی و هم تاثیراتی که در زندگی مردم دارد. اینکه زندگی مردم را با ثمن‌بخس و به زور قوه تملک کنید و آنها را از خانه‌هایشان بلند کنید و به جای آن چیزی بسازید که معلوم نیست به نفع شهر باشد، حتی اگر اسم ارزشمندی را داشته باشد.
این کارشناس معماری و مرمت اظهار کرد: با استناد به تجربیات گذشته از مشهد، شیراز و حتی قم، بخش عمده‌ای از فضاهایی که تملک شده‌اند، عموما به فضاهای تجاری و اداری تبدیل شده‌اند و اگر نفعی هم داشته باشد، ذی‌نفعان اصلی را که ساکنان و مجاوران این حرم‌ها بودند، شامل نشده است. این مردم به خاطر دوستی با اهل بیت (ع)، اطراف حرم‌ها را برای زندگی انتخاب کرده بودند، آنها مجاوران حرم هستند که اینطور نادیده گرفته شده‌اند.
او با اشاره به نخستین عکس‌های هوایی که از شهر شیراز از سال ۱۳۳۵ موجود است و مقایسه آن با حال حاضر، حجم گسترده‌ای از دگرگونی و تخریب را نشان می‌دهد، افزود: در جریان طرح‌های توسعه حرم شاهچراغ قبل وبعد از انقلاب، مساحت زیادی و ده‌ها هکتار صاف و کف‌پر شده یا چیزهای دیگر ساخته شده و یا به شکل خرابه رها شده است. اگر از مدیران محلی بپرسید چرا این کار را با بافت می‌کنید، جواب می‌دهند این بناها و بافت، لانه معتادان و بزهکاران شده است. اگر این بناها، محل اتراق معتادان شده، ایراد از در و دیوار است یا ایراد از شیوه مدیریت ما است؟ قطعا ایراد از سیاستی است که منجر به این شده که فقر فراگیرتر شود. راه حل آن هم پاک کردن صورت مسأله نیست، اتفاقا راه‌حل آن برعکس است.
حناچی سپس این پیشنهاد را مطرح کرد که در بافت تاریخی با هدف حفظ همه ارزش‌های آن، سرمایه‌گذاری شود تا بافت و بناها به گردونه اقتصادی شهرها برگردانده شود و در ادامه بیان کرد: باید کاری کنیم که مردم مرجع یک شهر، این محله‌ها را برای زندگی انتخاب کنندغ همان‌هایی که مهاجرت کرده‌اند و هنوز دلشان در گرو خاطرات و مجاورت این مناطق است.
معاون اسبق وزارت راه و شهرسازی در پاسخ به این سوال که ابلاغ مصوبه تعیین محدوده و حریم ۱۶۸ شهر تاریخی که در سال ۱۳۹۳ از سوی شما به عنوان معاون دبیر شورای عالی شهرسازی صورت گرفت، چه تاثیر در بافت تاریخی شیراز داشت و نتیجه آن مصوبه چه شد و آیا لازم بود طرح ویژه‌ای روی این مصوبه برای شیراز تهیه شود؟ اظهار کرد: همه شهرهای ما طرح تفصیلی و طرح جامع دارند، شیراز هم همین‌طور است. مسؤولان محلی در شهرداری، شورای شهر و آستان شاهچراغ در شیراز مقاومت می‌کردند و اجازه نمی‌دادند طرح تفصیلی شیراز که آماده شده بود در کمیسیون ماده ۵ مطرح شود، اصلا علت ورود شورای عالی شهرسازی همین بود.
او اضافه کرد: شیراز قبل از این مصوبه، یک طرح داشت و قبل از آن هم این دعواها وجود داشت. ریشه آن هم به ابلاغ طرح در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد برمی‌گردد. در آن طرح قرار بود کل ۵۷ هکتار را صاف و کف‌پر کنند. ما در حقیقت تلاش کردیم جلوی آن طرح و تخریب‌های بیشتر را بگیریم. خیلی از آن بناها ثبت شده و واجد ارزش بودند، عکس‌های آنها موجود است، اگر ببینید چه خانه‌هایی خراب شد، آه از نهادتان بلند می‌شود. یاد دارم در سال ۹۳ که این خانه‌ها شبانه تخریب می‌شد، کارشناسان دلسوز میراث فرهنگی جلوی لودرها و بولدوزرها می‌خوابیدند تا این خانه‌ها را خراب نکنند.
حناچی درباره سرانجام طرح جامع حفاظت شهری بافت شیراز نیز گفت: براساس اطلاعی که دارم، آن طرح مرجع تصویبی طرح‌های توسعه و عمران، یعنی کمیسیون ماده ۵ و شورای عالی شهرسازی را طی نکرد. میراث فرهنگی آن را به عنوان ماموریت خودش، با توجه به آن‌که وظیفه حاکمیتی حفاظت آثار را به عهده دارد، انجام داد.
تملک خانه‌های مردم به استناد ماده ۸ و ۹ اراضی واقع در طرح‌ها، بدون موافقت بالاترین مراجع رسمی امکان‌پذیر نیست و قانونا نمی‌توان املاک مردم را به زور تملک کرد. حاکمیت و دولت وظیفه دارد سیاست‌هایی را انتخاب کند که سرزندگی به بافت‌های تاریخی برگردد و سرمایه‌گذاران جذب شوند. الان اگر روی خوش نشان داده شود، سرمایه‌گذاران خصوصی وارد بافت‌های تاریخی می‌شونداو با اشاره به وضع موجود شهر شیراز و تملک‌های گسترده در بافت تاریخی، اظهار کرد: تملک خانه‌های مردم به استناد ماده ۸ و ۹ اراضی واقع در طرح‌ها، بدون موافقت بالاترین مراجع رسمی مثل استاندار، رییس شورای شهر و وزیر کشور امکان‌پذیر نیست. قانون بالاترین مرجع دستگاه‌های اجرایی را به رسمیت می‌شناسد و با موافقت آن قوه قضاییه می‌تواند برای اجرای طرح‌های عمرانی به مالکان اخطار دهد یا آنها را به مذاکره دعوت کرد و یا خانه را کارشناسی کند و پول را به حساب صندوق ثبت واریز کند و مالک را با قوه قضاییه طرف کند. این رویۀ طرح‌های عمرانی همه‌گیر کشور است، مثل عبور جاده و یا اتوبان بین شهری و یا پل، ساختاری که عام‌المنفعه باشد و همه از آن استفاده کنند.
این کارشناس معماری و مرمت گفت: با درنظر گرفتن این نکته که قانونا نمی‌توان املاک مردم را به زور تملک کرد، آن طرف قضیه این است که حاکمیت و دولت وظیفه دارد سیاست‌هایی را انتخاب کند که سرزندگی به این بافت‌ها برگردد و سرمایه‌گذاران جذب شوند. الان اگر روی خوش نشان داده شود، سرمایه‌گذار خصوصی وارد می‌شود. اگر سرمایه‌گذار بداند که امنیت دارد و فردا روز قرار نیست یک برگه دستش بدهند که ملک را به خاطر طرح توسعه و... و. تخریب احتمالی، تخلیه کند، سرمایه‌گذاری اتفاق می‌افتد.
او بیان کرد: شیراز یکی از شهرهای قدیمی ایران است و محله‌های تاریخی بسیاری دارد که برخی از آنها استثنائی هستند، قبل از انقلاب شیراز را با ونیز مقایسه می‌کردند. ارزش این شهر و اهمیت بافت آن قابل مقایسه با ونیز بوده است، نباید با کج سلیقگی و یا لج‌بازی به تخریب بیشتر این شهر دامن بزنیم.
این استاد دانشگاه افزود: موضوع بافت شیراز هیچ راهی جز گفت‌وگو ندارد. همه آنچه که می‌گویند می‌خواهند پس از تخریب بافت، احداث کنند با مرمت بناهای آن قابل اجرا است. می‌توانند همین خانه‌ها و بافت‌ها را مرمت کنند و حتی تغییر کاربری متناسب با وضعیت بنا بدهند دهند تا در عین حفاظت قابل استفاده شود. حفاظت از بافت‌های تاریخی را باید به عنوان موضوعی ملی درنظر گرفت، نه یک مساله محلی. منظور این نیست که محلی‌ها محلی از اعراب در تصمیم‌سازی نداشته باشند، ولی صرفا نباید این کار را به آنها سپرد.
حناچی تاکید کرد: بناهایی که تخریب می‌شوند مصادیق بارز معماری ایرانی ـ اسلامی است و دستگاه‌هایی مانند وزارت راه و شهرسازی، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و سازمان عمران و بهسازی و بازآفرینی شهری، شهرداری و استانداری باید به وظایف قانونی و حاکمیتی خود به درستی عمل کنند و جلوی تخریب‌های بیشتر را بگیرند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: بافت شیراز بافت تاریخی شیراز تخريب پیروز حناچی بافت تاريخي طرح 57 هکتاری طرح توسعه حرم شاهچراغ ع برگزیده ها سی وهشتمین جشنواره موسیقی فجر برگزیده ها ونیز شهرام عبدلی بافت شیراز سی وهشتمین جشنواره موسیقی فجر برگزیده ها وزارت راه و شهرسازی شورای عالی شهرسازی میراث فرهنگی تفویض اختیار حرم شاهچراغ بافت تاریخی طرح تفصیلی ۵۷ هکتاری توسعه حرم طرح ها تخریب ها خانه ها بافت ها شده اند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۷۰۲۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عمارت «شجاع‌السلطنه» بهار در دو قدمی تخریب
ایسنا/همدان عمارت «شجاع‌السلطنه» به وسعت ۹۳۰ مترمربع واقع در روستای پرلوک از توابع بخش صالح‌آباد شهرستان بهار یکی از بناهای زیبای تاریخی ثبت شده در فهرست آثار ملی کشور بوده که معماری این بنا، تاریخی به قدمت دوران قاجار دارد.
ورودی هشتی، حیاط، حوض، پستو حوض خانه، ایوان، پنجره‌های ارسی، شاه‌نشین، سه دری و آشپزخانه این عمارت هر یک گویی زمان حال را برای بیننده این اثر زیبای تاریخی به عقب بازمی‌گرداند و شکوه گمشده در دل تاریخ این عمارت را در تابلویی از گذشته در ذهن مخاطب با دلبری تمام زنده می‌کند و دوباره همه آدم‌های گذشته در ذهنت جان می‌گیرند.
اینجا همان جایی است که روزی قهقهه خنده کودکان به اوج آسمان عروج می‌کرد، اینجا همان جایی است که روزی ماهی‌های قرمز کوچک حوض خانه با سیب‌های سرخی که درون حوض عمارت رها کرده‌اند، همبازی می‌شدند. اینجا همان جایی است که صدای قلقل سماور و عطر چای بهارنارنج آن در یک روز تابستانی از گذشته‌های تاریخ بر ایوان عمارت هر رهگذری را به استکانی چای دعوت می‌کرد، خلاصه اینکه اینجا روزی قشنگی‌های خاص خود را داشت و این زیبایی و شکوه عمارت در گذشته خود باقی ماند.
چند روز پیش از حال و روز ناخوش این عمارت مبنی بر در حال تخریب شدن این اثر و نیازمندی آن به مرمت و بازسازی مطلع شدیم که همین امر موجب پیگیری ما برای اوضاع و احوال این عمارت شد.
دهیار روستای پرلوک شهرستان بهار در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: روستای پرلوک با جمعیتی افزون بر ۲۰۲۰ نفر شامل ۶۵۰ خانوار یکی از روستاهایی است که تاریخ پیدایش آن به زمان حکومت سلسله ماد و پیش از آن می‌رسد.
عمارت شجاع‌السلطنه روزگاری شکوه و ابهتی داشته
احمد کاویانی‌نیک با بیان اینکه گویش مردم پرلوک ترکی بوده و عمده اهالی روستا در امر دامداری و کشاورزی دارای فعالیت هستند، تصریح کرد: عمارت شجاع‌السلطنه روستای پرلوک و قلعه اربابی از جمله بناهای تاریخی این روستا بوده که روزگاری این بناها برای خود شکوه و ابهتی داشته‌اند.
وی با اشاره به اثر تاریخی عمارت شجاع‌السلطنه این روستا اظهار کرد: این عمارت مربوط به دوران قاجار بوده که در سال ۱۳۹۵ ثبت فهرست آثار ملی کشور شده اما با وجود ثبت آن در فهرست آثار ملی کشور، تاکنون هیچگونه توجهی به مرمت و بازسازی این اثر زیبا و مهم تاریخی در این روستا نشده و بودجه و اعتباری برای مرمت و بازسازی آن توسط میراث فرهنگی اختصاص نیافته است.
کاویانی‌نیک تصریح کرد: بخشی از این عمارت دارای مالک خصوصی بوده و معمولا مالک خصوصی این بخش از عمارت با هزینه شخصی خود در حفظ و مرمت محدوده مالکیت خود اهتمام دارد بنابراین این قسمت از عمارت سالم باقی مانده اما بخش دیگر عمارت به علت فوت مالک و بی‌توجهی ورثه دچار تخریب شده است.
پیگیری ۱۰ ساله برای مرمت این بنا
وی با بیان اینکه بیش از ۱۰ سال است که برای مرمت و بازسازی این بنای تاریخی به دستگاه‌های مختلف ذیربط از جمله میراث فرهنگی رفت و آمد و پیگیری دارم تا شاید اقدامی برای حفظ و احیای این اثر تاریخی زیبای روستا داشته باشند، تصریح کرد: در بارندگی اوایل سال ۹۸ سقف و ایوان و دیوارهای این بنا دچار خسارت شد که به همین علت در اواسط همان سال میراث فرهنگی بخشی جزئی از سقف بنا را ایزوگام کرد اما پس از آن هیچگونه اقدامی برای ادامه روند بازسازی و مرمت آن انجام نشده است.
کاویانی‌نیک با اشاره به اینکه معمولاً در ایام تعطیلات گردشگران مختلفی برای بازدید از این اثر به روستا مراجعه دارند، گفت: اگر عمارت تاریخی روستای پرلوک دوباره مرمت و بازسازی و سرپا شود، با راه‌اندازی خانه بوم‌گردی می‌توان جذب گردشگر دوچندانی برای روستا و منطقه داشت و مرمت این اثر از نقش مؤثری در جذب گردشگر برای روستا برخوردار خواهد بود.
قلعه اربابی ۲۰۰۰ سال دیگری هم در حال تخریب است
دهیار روستای پرلوک ادامه داد: علاوه بر عمارت شجاع‌السلطنه، یک قلعه اربابی ۲۰۰۰ ساله نیز در این روستا وجود دارد که متأسفانه از این قلعه تنها یک برج آن سالم باقی مانده و آن هم در حال تخریب است.
وی گفت: از سال گذشته پیگیر آن هستم که کارشناسان برای بازدید از این قلعه بیایند و تصمیمی برای آن بگیرند چراکه تخریب آن، موجب آسیب به منازل پیرامون قلعه خواهد شد اما تاکنون کارشناسان امر برای این موضوع هنوز به روستا نیامده‌اند.
کاویانی‌نیک با بیان اینکه این بناهای تاریخی به ویژه عمارت شجاع‌السلطنه را میراث فرهنگی نه خودش مرمت می‌کند و نه اجازه می‌دهد کسی آن را مرمت کند و این امر موجب سردرگمی ما شده است و نمی‌دانیم چه کنیم، افزود: اگر میراث فرهنگی مجوز مرمت لازم را به دهیاری و اهالی روستا بدهد و وضعیت مرمت آن را تعیین تکلیف کند، با پیگیری لازم دهیاری و اهالی روستا اعتبار مرمت این بنا را از جایی تأمین و جذب خواهیم و اجازه نمی‌دهیم این اثر تاریخی زیبای روستا اینگونه در مقابل چشمانمان تخریب و به سرنوشت قلعه اربابی دچار شود و از آن چیزی باقی نماند.
پیرو صحبت‌های دهیار روستای پرلوک، این موضوع را از اداره میراث فرهنگی شهرستان بهار نیز پیگیری شدیم.
مرمت عمارت شجاع‌السلطنه جزو برنامه امسال است
رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان بهار در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: عمارت شجاع‌السلطنه روستای پرلوک ثبت فهرست آثار ملی کشور بوده و مرمت و بازسازی این اثر تاریخی جزو برنامه امسال میراث فرهنگی است و به طور قطع با اختصاص و تخصیص اعتبار لازم عملیات مرمت و بازسازی بنا را شروع خواهیم کرد.
محمد حرمتی در پاسخ به این سوال که مرمت و بازسازی این بنا به چه میزان اعتبار نیاز دارد؟ یادآور شد: بنده نمی‌توانم به طور دقیق میزان اعتبار مورد نیاز برای مرمت و بازسازی این بنا را تخمین بزنم، در این رابطه کارشناس امر میزان مورد نیاز اعتبار برای مرمت بنا را برای ما برآورد خواهد کرد.
وی ادامه داد: خانه شجاع‌السلطنه در حال حاضر دارای مالک خصوصی بوده و در نیمی از عمارت مالک خصوصی سکونت دارد و نیم دیگر آن فاقد سکونت است.
حرمتی تصریح کرد: برای نیمی از عمارت که مالک شخصی در آن دارای سکونت است، از مالک درخواست کردیم که نسبت به مرمت محدوده مالکیت خود اقدام کند اما می‌گوید پول ندارم و باید خودتان برای مرمت آن اقدام کنید.
وی با بیان اینکه برای مرمت و بازسازی این بنای تاریخی پیشقدم شدن و مشارکت مالک خصوصی آن نیز از نقش مؤثری در مرمت و بازسازی این بنا برخوردار خواهد بود، افزود: نظارت لازم از این بنای تاریخی را داریم و این بنا نیازمند مرمت و بازسازی است اما اینکه گفته شده بنا دچار تخریب شده است، صحت ندارد و با جدیت پیگیر مرمت و بازسازی بنای فوق در سال‌جاری هستیم.
مرمت بنا باید زیر نظر میراث فرهنگی انجام شود
وی در پاسخ به این سوال که آیا امکان این امر وجود دارد که مجوز لازم برای مرمت را به دهیاری و اهالی روستا بدهید؟ گفت: اگر مرمت بنا را زیر نظر اداره میراث فرهنگی و با مجوز این اداره انجام دهند، به طور قطع با آغوش باز از این موضوع استقبال نیز خواهیم کرد. دهیار روستا در رابطه با این موضوع می‌تواند برای رایزنی هر چه بیشتر به اداره میراث فرهنگی شهرستان مراجعه کند.
وی در پاسخ به اینکه دهیار روستای پرلوک می‌گوید اگر میراث فرهنگی اجازه دهد آنها با پیگیری اعتبار از محل‌های مختلف نسبت به مرمت و بازسازی بنا اقدام خواهند کرد اما میراث فرهنگی این اجازه را به آنها نمی‌دهد و خودشان هم برای مرمت اثر اقدام نمی کنند، گفت: تعجب می‌کنم چرا کار خود را می‌خواهند توجیه کنند، برای ما این موضوع و مرمت بنا به شرطی که با مجوز اداره میراث فرهنگی و با نظارت کارشناسان میراث فرهنگی باشد، هیچ مانعی ندارد حتی می‌توانند اعتبار را در اختیار میراث فرهنگی بگذارند و میراث فرهنگی به صورت کارشناسی روند مرمت بنا را انجام دهد، این امر مستلزم رایزنی لازم با دهیاری و شورای روستا خواهد بود.
رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان بهار، آثار تاریخی را شناسنامه و هویت فرهنگی هر جامعه دانست و گفت: حفاظت از آثار تاریخی همچون حفاظت از هویت و فرهنگ ایرانی از اهمیت بالایی برخوردار است.
به گزارش ایسنا، در رابطه با تاریخ این عمارت باید گفت، شجاع‌الملک یکی از خانهای روستا تصمیم می‌گیرد خانهای زیبا در دل روستا در کنار قلعه تاریخی بسازد بنابراین از طراحان غیربومی بهره می‌گیرد و حدود دو سال هم ساخت عمارت به طول می انجامد و پس از آن به صورت دوره‌ای شجاع‌السلطنه، محمد خان، غلامعلی خان و عطاالله خان و در نهایت کریم خان در این عمارت زندگی می‌کردند که پس از مهاجرت فرزند کریم خان و خالی از سکنه بودن آن شخصی از اهالی روستا عمارت را خریداری می‌کند که در حال حاضر به علت وسعت زیاد و نگهداری آن به دو قسمت تقسیم می‌شود و هم‌اکنون دریکی از قسمت‌ها سکونت دارند و قسمت دیگر آن خالی از سکنه است.
یکی از برنامه ها برای مرمت این بنا از سال‌ها پیش استفاده از این عمارت روستا به عنوان خانه بوم‌گردی بوده که به طور قطع در صورت مرمت و بازسازی، این اثر از نقش مؤثری در جذب گردشگر برای این روستا برخوردار خواهد بود.
انتهای پیام
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟